Bu çocukları her daim kaldırım kenarlarında görebiliyoruz.
Onlar Suriyeli, oralı, buralı... Çok fark etmiyor aslında.
Bu sabah hızlı adımlarla işe doğru gidiyordum. Bir anne ve kucağında en fazla 2 yaşında bir çocuk...
Ben daha fazla üşümemek için koştura koştura işime giderken, o anne ve çocuğu akşama kadar orada kalacaktı. Bu tablo ne yazık ki her gün yaşanıyor.
Onların hayatı kaldırımda yürüyen insanların şık ayakkabılarına bakarak geçiyor. Bir de ellerine...
Tablo budur arkadaşlar... Çözüm değil biliyorum şayet yardım etmek isterseniz en yakın Suriyeli çocuk yanı başınızdaki kaldırımda oturuyor. Veya buradan istediğiniz miktarda bağışta bulunabiliyorsunuz.http://www.sanaihtiyacimvar.org/tr
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder