Bir yenilgidir her şeyi bitiren ve bir galibiyettir hayata döndüren!.

Bir yenilgidir her şeyi bitiren ve bir galibiyettir hayata döndüren!.
Bu sene Galatasaray sıkça yaşattı bize bu duyguyu.
Sevenlerine,
Milyonlara...
İstemedikleri halde ne yazık ki yaşattı  bu duyguyu.
Bursaspor-Galatasaray maçından sonra bir arkadaşım bana mesaj çekti.
Mesajda,  "futbolcusundan malzemecisine kadar ruhsuzlar, yazıklar olsun" yazıyordu.
Ben biran suçu kendimde hissettim.
Acaba taraftar bunca kötü sonuçlara rağmen sakin durmakta doğru mu yapmıştı?
Bu sezon  alınan kötü sonuçlara rağmen taraftarın susmasının sebebi Aslantepe'nin yapılmış olmasıdır.
Bu sene dediğime bakmayın. Aslantepe'nin etkisi 1-2 hafta içinde geçecek ve taraftar rüyadan uyanacaktır.
Uyandığında bu taraftarı ne Polat ne de yeni projeler kurtarabilir.
Yönetim stat limitini tüketmek üzere. 
Daha fazla istikrarsızlık Aslantepe'yi Samiyen'in asabi ruhuna çevirebilir.
Biz, taraftarın asabi ruhunu sahaya yansıtmasından ziyade, Galatasaraylı futbolcuların Metin OKTAY ruhunu sahaya yansıtmasını tercih ederiz.
Bu taraftar Eskişehir maçında da doldurur stadı.
Sakın yanlış anlamayın. Ruhsuzları izlemek için değil, kendileri için yapılmış olan stadın hakkını vermek için o stat yine dolar.
 Taraftar için oynamayı beceremeyen, Metin Oktay ruhunun yüzde birlik kısmını dahi sahaya yansıtamayarak milyonları üzen artistlere yazıklar olsun.
Endüstriyel futbolun maaşlı çalışan elemanlarına Galatasaray'ımızın ihtiyacı yok.